Kalanlar var mı?


 Merhabaaaa!! Baya uzun ve yorucu bir okul yılının ardından kendimi tekrar soluk alabilmek için burada buldum. Umarım sizde her şey yolundadır ve iyisinizdir, umarım bu yazımı okuyor olursunuz. Okul yılımda özellikle başlangıçta her şey güzel başlasa da ikinci dönem kendimi genellikle yorgun hissederken buldum. Sanki bir anda ruhunuzun bedeninizden ayrılması ve sizden bağımsız her şeyi dışarıdan gözlemlemesi gibi anlar yaşadım. Bazen ipin ucunun tamamen kaçmasını istedim, sonra yine bunu yaptığım için pişman olup o ipi aradım. Kısacası karmakarışık hislerle yılımın ikinci dönemini kapattım. Çok şey öğrenmedim belki ama nasıl bırakılmaması gerektiğini öğrendim, o ipin ucunu sımsıkı bileğime bağlamam gerekiyormuş. 

Psikoloji öğrencisi olarak ikinci sınıf oldum, bu konuda da karışığım. Bölümüme bu yıl ısınmaya başladım fakat ciddi anlamda öğrenecek kitaplar dolusu bilgi var hevesim olduktan sonra hepsini okurum bunu biliyorum asıl sroun şu ki o elimden kaçan ip gibi hevesimin de zaman zaman sönüvermesi; böyle bir motivasyonsuzluk da insanın belli döneminde hayatını değiştiren dönüm noktaları olabiliyor maalesef.

Asla bu tarz depresif bir yazı hayal etmemiştim ama biraz öyle oldu. Sadece blog hesabıma geri döndüğümü daha çok burada olacağımı yazmak istedim. Umarım sen sevgili okur, sen de daha çok burada olursun ve aramızdaki o köprüyü tekrar kurup belki saatlerce konuşabiliriz.




Çok çok sevgilerimle. <33

Çokça kurumuş yaprak çıtırtısı, fazlaca çikolata parçacıkları, birazcık cadı süpürgesi ve azıcık da peri tozuyla harmanlandım. Instagram: rosyaninkutuphanesi

Yorumlar

  1. Sude 6 Temmuz 2022 22:20

    Tekrar hoş geldiin! Umarım tekrar yazmaya dönmek ve bizimle bir şeyler paylaşmak bir nebze de olsa bu yılın yorgunluğunu atmana yardımcı olur:) Yazacaklarını bekliyor olacağım:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Roza12 Temmuz 2022 21:58

      Hoş buldum!! Çok teşekkür ederim güzel yorumun için <3

      Sil
  2. Geçmiş Bahar Mimozası7 Temmuz 2022 11:40

    Hoş geldin :)

    YanıtlaSil
  3. okurix7 Temmuz 2022 20:48

    Tekrar hoş geldin. :)

    YanıtlaSil
  4. Roza12 Temmuz 2022 21:59

    Hoş buldum! <3

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

En sevdiğim renk...

Resim
Merhabalar :) Bu yazımı çokkkk önceden yazmıştım taslaklarda kalmasını istemediğimden de paylaşmaya karar verdim. Kim bilir belki üç yıl önce yazdığım kelimeler tam şu an başka birinin ruhuna dokunur ve belki de buna ihtiyacı vardır. <3 Sevgilerimle.  En sevdiğim renk...  Ben kimim? Bu soru uzun zamandır aklımın her bir köşesinde ufak adımlar atıyor ve artık dans etmeye başladı, böylece de yaşam alanımı işgal edip onu izlememe neden oldu. Şu sıralar sadece 'ben kimim' sorusunun harflerinin zihnimde dansını izliyorum, Hepimizin hayalleri var. Doğumumuzdan şu günümüze kadar bize hep ulaşmayı istediğimiz şeyleri süslememiz onu daha istenilir kılmamız öğretildi. Çocukken bir oyuncak ya da uzaktan kumandayla çalışan bir arabanın peşinde koştuk ve sonra ne yazık ki büyüdük. Hayallerimiz değişti... Önce iyi not almanın, diğerleri-aile, arkadaşlar belki de öğretmen- tarafından takdir edilmenin yolunda yürüdük .Ama bunlar kendi isteğimizle peşinde koştuğumuz bir oyuncak bebek yahut u
Devamı

Ait hissedememek

 Merhabalar! Umarım iyisinizdir ve her şey yolundadır. Bu biraz his yazısı olacak, son dönemde yaşadığım kendimle ilgili bir iç hesaplaşma da diyebiliriz.  Uzun zamandır kendimi hiçbir yere ait hissetmiyorum. İçimdeki bir parça kopup gitmiş gibi geliyor, bu parça da benim "aidiyet" duygumu da beraberinde götürmüş yerini kara deliğe bırakmış durumda. O parçayı doldurmaya çalışıyorum, hayatıma yeni insanları alıyorum ve orayı kapatmaya çalışıyorum. Hatta gerçekten duruma umutlu da yaklaşıyorum... Bazen bazı kişilerle, olaylarla, yenilikle tamamlanmış da hissediyorum. Ama işte sonra her şey tepetaklak oluyor, kara delik tüm parçaları yutuveriyor ve tüm sihir bozuluyor. Böylelikle ben bir parçası kayıp hatta o parça yerine içinde kara delik taşıyan, aidiyet duygusunu kaybetmiş, 23 yaşında bir genç kız oluveriyorum. Küçük tutkuların peşinden koşuyorum, belki o parçam bu sefer tamamlanır diye... Ama yok olmuyor. Hiçbir şekilde dışarıdan bulduğum bir parçayla orayı tamamlamam imkans
Devamı

İç Dökme (Çok da önemli olmayan bir yazıdır.)

 Açıkçası günlüğüme düzenli yazan birisiyim fakat burada birine karşı yazmak daha farklı geliyor ve bu sefer buraya yazmak istiyorum. Çünkü hastalanınca mızmız bir şımarığa dönüşüyorum ve kimsenin başını şişirmek istemem. Küçük bir nezle olmuşum sanırım, şu sıra salgın da var gibi görünüyor. Kolumu kıpırdatmak hatta klavyedeki tuşlara basmak bile zor geliyor. Boğazım cayır cayır yanıyor ve sürekli öksürüyorum ve tüm bunların hepsi bir gecede oldu. Doktor covidin kalktığını dile getirirken yine de şüpheye düşmemek elde değil; hele ki 10 gün boyunca evden kesinlikle çıkmamamı tembihlemesiyle bir tık gerildim. Ama önemli değil kendimle kalmayı, odamda takılmayı ve zihnimin derinliklerine dalmayı da bir başka seviyorum ben.  Ne demiştim ben başta? Evet, ailemin başını şişirip mızmızlanmamak için buraya yazıyorum. Çünkü bedensel olarak hassas bir yapım var ve acı eşiğim çok düşük. Burada yazmak güzel, karşımda gerçekten biri varmış ve beni anlıyormuş; dediklerimi gerçekten dinliyormuş gibi
Devamı