31 Ekim 2024 Cadılar Bayramı - Cadının Külkedisi Masalına Düşüşü

Herkese merhaba! 

Aslında 31 Ekim'i geçeli birkaç gün oldu fakat o gece başıma gelen olayı blog sayfama da yazmak istedim. Buraya yazmaya değer gibi geldi :) Hatta o gece bunu yazmadığım için hayıflandım, sonrasında da bu bende yeni bir farkındalık yarattı. Güzel anlarımda sadece o anı yaşıyorum sanırım fakat o anları yazarak ölümsüzleştirmiyorum. Kötü anlarım ya da hislerimi ise hiç fırsatı kaçırmadan kelimelere döküveriyorum. Bu farkındalık da bana kesinlikle yeni bir şey kattı, o da güzel anların da yazılmaya değer olduğu... 

Üniversiteye geldiğimden beri her sonbaharda Cadılar Bayramı partisine gitmek istiyordum. Cadıları ve o günün olayını seviyorum açıkçası, bana çok eğlenceli geliyor. Hele ki küçüklüğünden beri fantastik kitaplardan kafasını kaldırmayan biriyseniz sizi sanki farklı bir dünyadaki karakteri oynama fırsatını veriyormuş gibi geliyordu. Üniversite son sınıftayım, ardımda bıraktığım üç yılda hep bir aksilik olduğu için o partiye gidemedim... Ya gidecek arkadaşlarımın işi çıktı ya da benim vizelerimin olduğu haftaya denk geliyordu; kısacası hiçbir şekilde gerçekleşmiyordu. 

Bu yıl da yine arkadaşlarımla plan yapmıştık fakat yine iptal oldu çeşitli aksilikler nedeniyle. Yani yine gidemeyeceğimden emindim maalesef ki. O akşam sunumuma çalışırken bir ara odaya uğradım. Sonrasında oda arkadaşlarımın motivasyonuyla -direkt o geceyi onlara borçluyum, duygusal film müziği- kendimi Cadılar Bayramı partisine hazırlanıyor olarak buldum. Birisi bana kemerini verirken birisi makyajımda yardım etti birisi de elbisesini verdi bana. Ben alnında ay çizilmiş bir cadı oldum! <3 Otobüs son saati 22.30'du ve ben bir saatte hazırlanıp çıktığımda saat 22.25 civarıydı. Nasıl koştuğumu o durağa hatırlamıyorum bile! Mekanı aradığımızda biletlerin girişte de verildiğini öğrenmiştik. Ben de tek başıma cadılar bayramı partisinde buldum kendimi ;) O kadar anlık gelişti ki her şey... O kadar güzeldi ki... Sadece o an akışa kapılıp sürükleniverdim, normalde konfor alanının dışına çıkan birisi de değilimdir ama sanırım hayatta böyle küçük asilikler de yapmak gerekiyormuş. Ben kendimi o gece gerçekten yaşıyormuş gibi hissettim. Belki de gerçek bir ana karakter gibiydim, ben de o an yazarımın kalemine uyuverdim; yazar o anda oda arkadaşlarım mıydı o yoksa ben miydim emin değilim.

O gece gittiğim partide sınıf arkadaşlarımla karşılaştım ve bu da kesinlikle çok iyi bir denk geliş oldu çünkü o tarz mekanlar pek güvenilir yerler olmuyor. Yurda giriş saatim en son 11'di, yani yurda dönmek için yaklaşık 1 saat partide kalabildim. Benim kostümüm cadıydı ama parti boyunca hissettiğim kül kedisi masalının içine düşmüş bir cadıydı. Partiden koşarak taksiye ulaşmaya çalışırken alışveriş merkezinin kapıları da kapanmış, taa öbür ucuna gidip açık kapı ararken de adeta korku filminin içinde gibi hissettim kendimi. Ama hiç korkmadım :) Sadece çok eğlendim! Şükür sağ salim yurduma giriş yaptım ve sonraki günkü sunumuma çalışmaya devam ettim ahahaha! 

Sadece bazı güzel, insanın kendini bulduğu anlar yazılmayı hak eder, ben de birkaç gün geçmiş olsa da bu güzel anımı yazmak istedim. Yazayım ki buralarda da kalsın ve okuyup gülümseyebileyim. 

Benim cadı olarak kül kedisi masalına düşme hikayem de böyleydi. Bazen sadece harekete geçmek ve hikayeyi yakalamak gerekir, o gece hikayeyi yazan değil yaşayan taraftaydım. Hikayeyi yakalamayı ve yaşamayı unutmayın! 

Aşağıda da mekanın duvarında gördüğüm bir alıntıyı paylaşmak istiyorum.

"Gregor" dedi bir ses, annesiydi bu. "Saat altı kırk beş oldu. Yola çıkman gerekmiyor mu?" 

Yola çıkmamız gerekiyor... 

Çokça sevgilerimle, 






Çokça kurumuş yaprak çıtırtısı, fazlaca çikolata parçacıkları, birazcık cadı süpürgesi ve azıcık da peri tozuyla harmanlandım. Instagram: rosyaninkutuphanesi

Yorumlar

  1. İlkay2 Kasım 2024 17:53

    İyi ki yazdın. :) Sana katılıyorum. Kötü anlarımızı daha çok ifade ediyoruz. Belki de onları çözmek için, belki de sadece içimizde durmasınlar diye, onları görmek için yazıyoruz ama kesinlikle iyi anlarımızı da anı albümümüze yerleştirmemiz gerekiyor. O anı yaşama olayı da güzel ama sonrasında güzel hislerimiz üzerine düşünmek de belki en az kötü hislerimiz üzerine düşünmek kadar gerekli ve değerlidir. Gecenin güzel geçmesine ise çok sevindim. <3

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Roza4 Kasım 2024 15:50

      Teşekkür ederim güzel yorumun için <3

      Sil
  2. deeptone3 Kasım 2024 14:36

    böyle hoş anları bol bol yaşayalım hepimiiiz :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Suyun Üzerinde ve Derinlerinde

Resim
Hayatımın suyun üstünde yüzüyormuşum gibi hissettiğim bir döneminden geçiyorum. Sırtüstü uzanmışım, denizde hiç dalga yok ve gün batımının ışıltısı göz kapaklarıma vuruyor.  Durağan ama huzurluyum, dışarıda yoğun bir kalabalık ve gürültü varken içsel bir huzur arayışındayım da denilebilir. Sanki tüm o sesleri kapatmışım ve suyun derinlerine dalmışım, kulaklarımda o uğultu var fakat ben sadece yüzüyorum. Yıldızları izliyorum, hatta o kadar çok izledim ki bu yaz yıldızları sanki bana uygun ışıldıyorlarmış gibi geliyor artık. Kötü hissettiğimde bazen beni mutlu etmek için daha fazla oradalar, onlara bakıp gülümsüyorum ve ışıkları beni güvenilir bir arkadaşın kucaklaması gibi sarıveriyor.  Dışarıdaki kaosu, gürültüyü bırakmak da zor oluyor bazen... Fakat yine de deniyorum. Gürültü beni rahatsız ettiğinde de sırtüstü uzandığım denizde en derinlere dalıveriyorum. Nefesim yettiğince bu sefer de suyun içinde huzurluyum, belki 15 saniye kadar. İnsanı yaşamda tutacak 15 saniye kadar ama bu yüzde
Devamı

Kül Prensesi - Laura Sebastian ✽ Kitap Yorumu

Resim
KİTAP ADI: KÜL PRENSESİ YAZAR: LAURA SEBASTIAN SAYFA SAYISI: 424 YAYINEVİ: PEGASUS GOODREADS PUANI: 3,92 ARKA KAPAK: “Annem ateş kraliçesi’ydi. Bense kaderin bir cilvesi olarak kül prensesiyim.” Ülkesi işgal edilip Ateş Kraliçesi olan annesi gözlerinin önünde öldürüldüğünde Theodosia henüz altı yaşındadır. Kayzer o gün Theodosia’nın ailesini, ülkesini ve ismini elinden almıştır. Theo artık esir olarak yaşayacağı yeni hayatında bir utanç gibi taşıyacağı Kül Prensesi unvanıyla anılmaktadır. On yıl boyunca kendi sarayında tutsak hayatı yaşar. Kayzer ve sarayındakilerin acımasız tacizlerine ve aşağılamalarına maruz kalır. Eskiden olduğu kızı içine gömüp yeni dünyasında güçsüz bir prenses olarak hayatını sürdürür. Ta ki bir gece, Kayzer akla hayale gelmeyecek bir şey yapana kadar. Kül Prensesi on yıl boyunca ülkesinin nasıl yağmalandığını, halkının nasıl köleleştirildiğini görmüştür. Ama bu böyle bitmeyecektir.  YORUMUM: Öncelikle bu kitabı ilk kez Pegasusun tanıtım videosuyla görmüş, deli
Devamı

Yeni bir sayfanın ilk cümlesi. Uzun zaman sonra merhaba!

 Merhaba! Nasılsınız, umarım her şey yolundadır. Umarım bu satırları okuyacak birkaç blog dostum kalmıştır. Ben buraya yazmayı blogları ziyaret etmeyi çok özledim. Burası benim kendi iç dünyama döndüğüm, kabullendiğim ve savaştığım bazen de yenildiğim kocaman kendi hikayem gibi geliyor. Nezle olunca buraya yazdım, ilk kez kalbim kırılınca buraya yazdım, düşüncelerin işgaline uğrayınca buraya yazdım, yeni yaşımda ilk koştuğum yer burası oldu. Ben hep buraya yazdım ve burayı çok sevdim. Üniversiteye ilk başladığım dönem burada kendi çapımda yazıyordum ve 4 yıl geçmiş, zamanı tutamıyor olmak çok garip ama belki de zamanın olayı onu kontrol edemiyor olmamızdır. ANıları özel yapan şey uzatamayacak olmamız, sadece o an yaşanıp bitecek olması.  Burası sayesinde yazım dilimi geliştirdim, blog arkadaşları edindim ve başkalarının yazılarını okuyup etkilendim aynı zamanda yazdıklarımı okuyan birkaç kişiyle tamamlandım. Belki de buraya tekrar dönüyor olmak benim için yeni bir yol ayrımında olmak.
Devamı