HAYALLER DİYARI ✽ KELİME OYUNU 3*

 

Herkese merhaba! Bu haftanın yeni kelimeleri: dilek, zambak, özgürlük, hayal ve diyar. İnsana okuduğu zaman iyi hisler veren, bir yolculuk vadeden kelimeler bunlar. Bu kelimeleri de bu hafta Kendi Dünyasında seçmiş. Bloguna buradan ulaşabilirsiniz: Kendi Dünyasında tıktık

Ben bu müziği dinleyerek yazdım, siz de dilerseniz bununla okuyabilirsiniz: The Cinematic Orchestra - Arrival of The Birds & Transformation

KELİMELER: DİLEK, ZAMBAK, ÖZGÜRLÜK, HAYAL, DİYAR

HAYALLER DİYARI

Kimselerin umursamadığı bir tarihte, pek de önemi olmayan bir saatte mavi kanatlarının üzerinde siyah benekler olan çok güzel bir kelebek çeşit çeşit çiçeğin arasında uzaklara gitmek üzere kanat çırpıyordu. Bu kelebek kozasından çıkalı birkaç gün anca olmuştu fakat hırslı kelebek çabucak uçmayı öğrenmiş, hatta diğer kelebeklerle kaynaşmıştı. Şimdiyse diğer kelebeklerden öğrendiği kimsenin bulamadığı o diyarı arıyordu sonsuz gökyüzünün altında. Şöyle konuşuyordu diğer kelebekler aralarında bu diyar hakkında: “Kanatların asla düşmediği, sonsuzluğun vadedildiği, hiçbir kelebeğin daha önce ulaşmadığı bir diyar.” İşte küçük mavi kelebeğin tek dileği oluvermişti o andan sonra bu bahsedilen Hayaller Diyarı. Hızlıca kelebeklerden uzaklaşmış, bahsedilen yere doğru uçmaya başlamıştı. O yer hakkında bilinen hiçbir şey yoktu, sadece çok farklı bir hissiyat olacağı söyleniyordu, eğer ki bir kelebek kendi Hayaller Diyarı’na ulaşırsa bunu anlayacaktı.

Küçük mavi kelebek papatyalar ve güller arasında kanatlarını daha da hızlı çırptı. Tam o anda elinde cam kavanozuyla ona yaklaşan insanı fark edemedi kelebek. Fark ettiğindeyse çok geç olmuş, çoktan hapsedilmişti. Onu hapseden insan, evine gitti ve cam kavanozu mutfağındaki bir köşeye umursamazca bırakıverdi. Kelebekse hala daha ne olduğunu anlamayarak camın onu hapsettiği alanda ufak bir daire çizerek uçuyordu.

Küçük mavi kelebek sonunda anladı hapsedildiğini, belki de Hayaller Diyarı’na gitme dileği burada son bulacaktı ama kelebek pes edemezdi. Onca kanat çırpma bir yok oluş, tutsaklık için olmamalıydı. Küçük mavi kanatlarını gerdi ve kavanozun kapağına doğru atıldı. Kendini camdan cama vuruyor, sonra yere düşüp pes etmeyip tekrar kapağa doğru uçuyordu. Bunun fayda etmeyeceği ortadaydı fakat kelebek savaşmadan ölmeyi hiç düşünmüyordu, eğer cam kavanoza karşı yenilecekse de bu onun için kötü bir son olmayacaktı.

Sonunda kelebeğin kanatları yırtıldı, ufacık bedeni kanlar içinde kaldı. Umutsuzca kendini kavanozun dibine bıraktı. Güzelim mavi kanatları mahvolmuştu, vücuduysa acıdan kendini taşıyamayacak bir vaziyetteydi. Soluk alışverişleri yavaşladı küçük kelebeğin. Şöyle düşünüyordu: “Keşke bu kocaman hapishaneden kurtulmanın bir yolu olsaydı."

Kelebek umutsuzca kavanozun dibindeyken evin yaramaz sarı köpeği hızlıca mutfağa girdi. Köpek hızlıca cam kavanoza atıldı ve kavanoz yere düşerek paramparça oldu. Kan revan içindeki çirkin mavi kanatlarıyla kelebekse son gücüyle açık pencereye uçtu. Her yeri paramparçaydı, belki de bu halde uçmak onun için imkansızdı fakat başarmıştı.

Kelebek kendini pencereden dışarıya attı ve nereye gittiğini önemsemeden yalnızca uçtu, küçük kalbi hızlıca atarken en büyük korkusu zalim insanın onu yeniden bulmasıydı. Kah yere düşüp başaramayacağına inanarak kah gökyüzüne doğru süzülerek sonunda güzel bir bahçeye ulaştı. Bu bahçede bembeyaz zambaklar vardı ve kelebeğin rüyalarında bile göremeyeceği kadar güzeldi. Kelebek küçük kanlı bedeniyle bir zambağın üstüne kondu, beyaz zambak kırmızıya boyandı. Kelebek mahvolmuş kanatlarını yavaşça topladı ve yavaşça gülümsemeye başladı. Küçük bedeni kanlar içindeydi, kanatları mahvolmuştu fakat o hiç olmadığı kadar mutluydu çünkü ulaşmıştı dileğine.

Kelebek artık Hayaller Diyarı’nın ne olduğunu biliyordu. O cam kavanozun içindeyken istediği tek şey tutsaklıktan kurtulmaktı.

Aslında Hayaller Diyarı, özgürlüktü. Kanatların asla düşmediği, sonsuzluğun vadedildiği, hiçbir kelebeğin daha önce ulaşmadığı bir diyar; özgürlükten ibaretti. Çirkin, yırtık, mavi kanatları olan kelebek sonunda bulmuştu o tek dileği olan Hayaller Diyarı’nı.

 

 Okuduğunuz için çok teşekkür ederim, pek emin olamayarak yazdığım bir yazı oldu. Umarım beğenmişsinizdir.

Not: Kelebeği sonda öldürmeyi düşünüyordum fakat babam buna izin vermedi. Ona kurguyu anlattığımda "gerçek hayatta zaten yeterince hayvan ölüyor bırak kurguda bari hayatta kalsınlar" dedi. Ona buradan teşekkür ederim, kelebeği öldürmeme izin vermediği için. <3

Umarım bir gün biz de kendi Hayaller Diyarımızı bulabiliriz.

Sevgiyle kalın,

-Roza