Roza'nın Kütüphanesi

  Merhabalar! Umarım iyisinizdir.   Ben biraz hayatımı tekrar sorgulama dönemine girmiş gibi hissediyorum -ne zaman o dönemden çıktım ki zaten- ama bu ne umutsuz ne de umutlu bir sorgulama. Sadece öylece bu yıl yaşadıklarım, hayatımdaki insanlar, hayatımdan çıkanlar tüm bunların hepsinin yükünü taşıdığım bir dönem. Yılın sonuna yaklaştığımız zamanlar ve 2025’in tüm ağırlığı omuzlarıma çöküverdi sanırım. Altında kalmamak da birazcık zor ama deniyorum.  Şu an tren yolculuğundayım, yolculukları her zaman çok sevdim kendi iç dünyama gömülmek ve düşünmek için harika bir fırsat gibi geliyor. Benim için uzun ya da zorlu değil de hep keyifli geçiyor. Dışarıda hava yağışlı ve yağmurlu havalara bayılıyorum, hüzünlü olan her şey benim ruhumu besliyor ve yağmurlar da hüzünlü geliyor. Konfor alanımdan çıkmak benim için çok zor ama yolculuklar beni hep besliyor bu nedenle biraz daha kendimi belki bu konuda sınarım, bilemiyorum. Yağmur damlaları camdan süzülüyor şu an ve böyle ruhumda b...

 Sevgili blog dostlarım merhabalar! Umarım iyisinizdir ve hayat dinamikleri sizi zorlamıyordur.  Buraya tekrar dönme kararı aldığım bir dönemden geçiyorum çünkü ne zaman kelimelere ve bu sayfaya sığınsam bana hep iyi geldi, hatta çoğu zaman benim gibi hisseden insanlarla buradan iletişim kurmak sanki kendimize ait bir dünyadaymışız gibi hissettiriyor. Çok zorlu bir yıldan geçiyorum, bu nedenle beni hayatta tutacak sevdiğim tüm küçük şeylere daha çok vakit harcamaya karar verdim. Özellikle buradaki eski yazılarımı okumak bana iyi hissettirdi, sanki geçmişteki ben gelip beni düştüğüm yerden kaldırmak için kelimeleriyle uzandı.  Her zaman umut dolu bir insan oldum, belki romantik bir kişiliğe sahip olduğum içindir ama bu yıl benden bunu da götürdü. Genelde burada yazmayı hep sevdim ama yazacak kadar ne umut dolu bir dönemden geçiyordum ne de beni yazmaya itecek bir ilhamım vardı. Ama artık bu sayfaya ihtiyacımın olduğunu fark ettim. Belki de umuda ihtiyacım vardır ve dönüm n...

  Tüketiciler ve Özümseyiciler   Merhaba blog dostlarım! Uzun zamandır burada yoktum ve sanırım bahsetmek istediğim yeni bir konu buldum. Sosyal medyanın artık insanları iki farklı başlıkta ele aldığını düşünüyorum: Tüketiciler ve Özümseyiciler. Yemek, içmek, cinsellik, sevmek ve aşk; bunların hepsi tüketim çılgınlığının işgali altında kalmış durumda. Maslow’un ihtiyaçlar hiyerarşisinde en temelinde yer alanların artık haz vermekten uzak sadece tüketilebilir görülmesi günümüz ilişkilerin ne kadar yapay ve sığ olduğunun kanıtı gibi. Sevginin bu kadar tüketilebilir görülmesi beni korkutuyor çünkü artık bir önemi yokmuş gibi. Aşk zaten Tüketiciler için sürekli seyir ve kişi değiştiriyor, onlar için önemli olan kişinin ruhu değil sadece obje haline getirdikleri bedenler; güzel bedenler arasında kaybolarak sadece tüketiyorlar, hem kendilerini hem de karşılarına çıkan tüm ruhları. Ben aşkın bu kadar basit olduğunu zannetmiyorum, hiç aşık olmadım ama hiç tüketici de olmadım...