Kasımın Son Günü 2024


 Merhaba blogger dostlarım! Umarım iyisinizdir ve bu sonbahar günlerinde elinizde sıcacık kahve ve kitap eşliğinde bir koltuğa kıvrılmışsınızdır. Benim günlerim daha çok bu şekilde geçiyor gibi... Bazen iyi hissediyorum, bazen kötü hissediyorum; akışta kalıp tutunmaya çalışıyorum da denebilir. Bazen elime geçen aldığım herhangi bir kitaptaki bir sayfaya tutunuyorum, bazen de çalmaya çalıştığım yeni bir şarkının keman notalarına, bazen ders aralarında içtiğim çikolatalı cappuccinoya... 

Şu sıra Tübitak'a bir proje yollayacağım bu nedenle de ek olarak kaygılıyım. Sanki oluşturduğum projem yeterli değil gibi hissediyorum ve bu his nedeniyle de yarım bırakıyorum, o işimi hep erteliyorum. Mükemmeli aradığım sürece hiçbir zaman başarılı olamayacağımın da farkındayım aslında fakat sadece en iyisini yapmak istiyorum işte... Bu istek de beni bir şeyler oluşturma sürecinden alıkoyuyor. Kaygı dolu olduğum için de depresif hissediyorum. Hepsi aslında birbirine bağlı zincir gibi, zincirin ilk halkasını çözsem hepsi çözülecek. Ama galiba bazen bilinçli farkındalık da işe yaramıyor. Farkındalığımın yüksek olması da çözümü bildiğim halde yapamamak da sinirlerimi bozuyor. Bu da sorun zincirimde yeni bir halka oluşturuyor diyebiliriz. 

Ben de bu şekilde ilerliyor şu son günlerim. Umarım sizde her şey yolundadır. Kasımın son günü az da olsa hislerimi dökmek istedim. Yukarıda paylaştığım fotoğraf okulumun kampüsünden bir sonbahar fotoğrafı... Bolu bu dönemde büyüleyici oluyor. 

Çokça sevgilerimle, 


Çokça kurumuş yaprak çıtırtısı, fazlaca çikolata parçacıkları, birazcık cadı süpürgesi ve azıcık da peri tozuyla harmanlandım. Instagram: rosyaninkutuphanesi

Yorumlar

  1. Ali D. | Kitap | Kahve | Fotoğraf 31 Ekim 2024 19:23

    TÜBİTAK projenizde başarılar Hocam. :)

    YanıtlaSil
  2. İlkay1 Kasım 2024 13:34

    Merhaba Roza. Ekim ayının son zamanlarında biraz karamsar günler yaşadım diyebilirim. Ama neden böyle hissediyorum'u, hislerimi biraz yaşadıktan sonra, sorguladığımda daha iyi hissetmeye başladım ve açıkçası kasım ayından umutluyum. Çünkü planlarım var! :)
    Tübitak projen için çok tebrik ederim. Umarım istediğin gibi bir iş ortaya koyabilirsin. Kaygıya bağlı erteleme olayını çok iyi anlıyorum ve tam olarak aynısını yaşıyorum. Aslında başarısız olacağımı da düşünmüyorum ama başarısız olmaktan da korkuyorum ya da daha doğru bir ifadeyle, ''başarısız'' olmasam da yaptığım işin beni tatmin etmeyeceğinden korkuyorum ve bu beni de bahsettiğin kısır döngüye sokuyor. Ama başlamazsak tatmin olmama korkumuz daha en baştan gerçekleşir, çünkü çabanın kendisi bile hoş bir his bence.
    Kampüsünü paylaştığın fotoğraflardan gördüğüm kadarıyla çok beğeniyorum ben de. :) Umarım kasım ayı güzel ve tatminlik hissini hissettiğimiz bir ay olur. Güzel bir ay ve başarılar dilerim. <3

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Suyun Üzerinde ve Derinlerinde

Resim
Hayatımın suyun üstünde yüzüyormuşum gibi hissettiğim bir döneminden geçiyorum. Sırtüstü uzanmışım, denizde hiç dalga yok ve gün batımının ışıltısı göz kapaklarıma vuruyor.  Durağan ama huzurluyum, dışarıda yoğun bir kalabalık ve gürültü varken içsel bir huzur arayışındayım da denilebilir. Sanki tüm o sesleri kapatmışım ve suyun derinlerine dalmışım, kulaklarımda o uğultu var fakat ben sadece yüzüyorum. Yıldızları izliyorum, hatta o kadar çok izledim ki bu yaz yıldızları sanki bana uygun ışıldıyorlarmış gibi geliyor artık. Kötü hissettiğimde bazen beni mutlu etmek için daha fazla oradalar, onlara bakıp gülümsüyorum ve ışıkları beni güvenilir bir arkadaşın kucaklaması gibi sarıveriyor.  Dışarıdaki kaosu, gürültüyü bırakmak da zor oluyor bazen... Fakat yine de deniyorum. Gürültü beni rahatsız ettiğinde de sırtüstü uzandığım denizde en derinlere dalıveriyorum. Nefesim yettiğince bu sefer de suyun içinde huzurluyum, belki 15 saniye kadar. İnsanı yaşamda tutacak 15 saniye kadar ama bu yüzde
Devamı

Kül Prensesi - Laura Sebastian ✽ Kitap Yorumu

Resim
KİTAP ADI: KÜL PRENSESİ YAZAR: LAURA SEBASTIAN SAYFA SAYISI: 424 YAYINEVİ: PEGASUS GOODREADS PUANI: 3,92 ARKA KAPAK: “Annem ateş kraliçesi’ydi. Bense kaderin bir cilvesi olarak kül prensesiyim.” Ülkesi işgal edilip Ateş Kraliçesi olan annesi gözlerinin önünde öldürüldüğünde Theodosia henüz altı yaşındadır. Kayzer o gün Theodosia’nın ailesini, ülkesini ve ismini elinden almıştır. Theo artık esir olarak yaşayacağı yeni hayatında bir utanç gibi taşıyacağı Kül Prensesi unvanıyla anılmaktadır. On yıl boyunca kendi sarayında tutsak hayatı yaşar. Kayzer ve sarayındakilerin acımasız tacizlerine ve aşağılamalarına maruz kalır. Eskiden olduğu kızı içine gömüp yeni dünyasında güçsüz bir prenses olarak hayatını sürdürür. Ta ki bir gece, Kayzer akla hayale gelmeyecek bir şey yapana kadar. Kül Prensesi on yıl boyunca ülkesinin nasıl yağmalandığını, halkının nasıl köleleştirildiğini görmüştür. Ama bu böyle bitmeyecektir.  YORUMUM: Öncelikle bu kitabı ilk kez Pegasusun tanıtım videosuyla görmüş, deli
Devamı

Yeni bir sayfanın ilk cümlesi. Uzun zaman sonra merhaba!

 Merhaba! Nasılsınız, umarım her şey yolundadır. Umarım bu satırları okuyacak birkaç blog dostum kalmıştır. Ben buraya yazmayı blogları ziyaret etmeyi çok özledim. Burası benim kendi iç dünyama döndüğüm, kabullendiğim ve savaştığım bazen de yenildiğim kocaman kendi hikayem gibi geliyor. Nezle olunca buraya yazdım, ilk kez kalbim kırılınca buraya yazdım, düşüncelerin işgaline uğrayınca buraya yazdım, yeni yaşımda ilk koştuğum yer burası oldu. Ben hep buraya yazdım ve burayı çok sevdim. Üniversiteye ilk başladığım dönem burada kendi çapımda yazıyordum ve 4 yıl geçmiş, zamanı tutamıyor olmak çok garip ama belki de zamanın olayı onu kontrol edemiyor olmamızdır. ANıları özel yapan şey uzatamayacak olmamız, sadece o an yaşanıp bitecek olması.  Burası sayesinde yazım dilimi geliştirdim, blog arkadaşları edindim ve başkalarının yazılarını okuyup etkilendim aynı zamanda yazdıklarımı okuyan birkaç kişiyle tamamlandım. Belki de buraya tekrar dönüyor olmak benim için yeni bir yol ayrımında olmak.
Devamı