Beklemek

 

Sanki uzun zamandır birini, bir olayı, bir değişimi bekliyormuşum gibi hissediyorum. Belki kendi derimi değiştirmek için bu dönüşümü erteliyordum ya da güvenli kozamı bırakmak istemiyordum ve bu yüzden olduğum yerde beklemeye devam ediyordum. Ama artık beklemek bana zarar veriyor. Artık kimseyi beklemiyorum, olayı, durumu ya da gelmeyecek birini. Hatta yalnızca ilerlemiyorum da gitmesi gereken kişileri, olayları ve durumları uğurluyorum el sallayarak. Çünkü artık birbirimizin hikayesine ait değiliz. Belki de hiç ait değildik ama birbirimize öğreteceğimiz deneyimlerimiz, yaşamamız gereken olaylarımız, dönüm noktalarımız vardı. 

Kimseyi beklemediğim gibi geçmişi de artık beklemiyorum. Bir insan sadece geleceği beklemezmiş bu yaz bana bunu kanıtladı. Ben geçmişi de bekliyormuşum meğer, umutsuzca o geçmişe el sallamadan kolundan tuttuğum gibi yanımda kalmasını sağlamaya çalışıyordum. Geleceği beklediğim gibi geçmişin de tekrarlanmasını bekliyormuşum. Şimdiyse biraz daha farklı... Şimdi kelimesi bile bana yeni bir hikayenin anahtarını sunan sihirli bir kapı gibi. 

Hiç olmadığım kadar kendimleyim. Sanki uzun zamandır nefesimi tutmuşum ve sudan çıkıp yeniden nefes almaya başlıyormuşum gibi geliyor. "şimdi" kelimesi bile yeni geliyor. Yeni bir dil sanki, o kadar çok geçmiş ve gelecek hakkında savaştım ki "şimdi" benim bilmediğim gizemli bir kitap. 

İlk sayfasındayım. Hatta bu yazı da benim "şimdi"min ilk sayfası olsun. Beklemeyi bırakıyorum; kişileri, olayları, durumları, geçmişi ve geleceği. Sadece içtiğim kahvenin ve yanında yediğim kremalı kurabiyenin tadını çıkaracağım. Belki de her şey bundan ibarettir. 

Okuduğun için teşekkür ederim, iyi ki varsın. Burası, yazmak ve çok kişi değil sadece bir kişinin bile bu kelimeleri okuması iyi hissettiriyor. 

Çokça sevgilerimle, 

Çokça kurumuş yaprak çıtırtısı, fazlaca çikolata parçacıkları, birazcık cadı süpürgesi ve azıcık da peri tozuyla harmanlandım. Instagram: rosyaninkutuphanesi

Yorumlar

  1. İlkay28 Eylül 2024 02:31

    Şimdi kelimesi bana da özgür hissettiriyor. Öte yandan aslında hayat şimdiden ibaret. Geçmiş ve gelecek aslında sadece şimdinin algılanma biçiminden ibaret değil mi? Bazen bize neyin iyi geldiğini anlamak için bırakmak gerekiyor. Bunu kendimiz yapmakta zorlanırsak, hayatın akışı bir şekilde yapıyor. Tıpkı sonbaharda dökülen yapraklar gibi. Birinin videosunda duymuştum; ''yapraklar döküldüğünde dökülen yapraklardır, ağaç ağaç olmaya devam eder,'' benzeri bir cümle kurulmuştu. Her şey olduğu haliyle vardır ve buna izin vermek kabul etmek için bir yol. Bazen sevdiğimiz kişi veya durumlarla da yollarımız ayrılıyor. Ağaçların yaprakları dökülebilir, ancak sonra taze yapraklar çıkabilir. Böyleee :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ait hissedememek

 Merhabalar! Umarım iyisinizdir ve her şey yolundadır. Bu biraz his yazısı olacak, son dönemde yaşadığım kendimle ilgili bir iç hesaplaşma da diyebiliriz.  Uzun zamandır kendimi hiçbir yere ait hissetmiyorum. İçimdeki bir parça kopup gitmiş gibi geliyor, bu parça da benim "aidiyet" duygumu da beraberinde götürmüş yerini kara deliğe bırakmış durumda. O parçayı doldurmaya çalışıyorum, hayatıma yeni insanları alıyorum ve orayı kapatmaya çalışıyorum. Hatta gerçekten duruma umutlu da yaklaşıyorum... Bazen bazı kişilerle, olaylarla, yenilikle tamamlanmış da hissediyorum. Ama işte sonra her şey tepetaklak oluyor, kara delik tüm parçaları yutuveriyor ve tüm sihir bozuluyor. Böylelikle ben bir parçası kayıp hatta o parça yerine içinde kara delik taşıyan, aidiyet duygusunu kaybetmiş, 23 yaşında bir genç kız oluveriyorum. Küçük tutkuların peşinden koşuyorum, belki o parçam bu sefer tamamlanır diye... Ama yok olmuyor. Hiçbir şekilde dışarıdan bulduğum bir parçayla orayı tamamlamam imkans
Devamı

Kül Prensesi - Laura Sebastian ✽ Kitap Yorumu

Resim
KİTAP ADI: KÜL PRENSESİ YAZAR: LAURA SEBASTIAN SAYFA SAYISI: 424 YAYINEVİ: PEGASUS GOODREADS PUANI: 3,92 ARKA KAPAK: “Annem ateş kraliçesi’ydi. Bense kaderin bir cilvesi olarak kül prensesiyim.” Ülkesi işgal edilip Ateş Kraliçesi olan annesi gözlerinin önünde öldürüldüğünde Theodosia henüz altı yaşındadır. Kayzer o gün Theodosia’nın ailesini, ülkesini ve ismini elinden almıştır. Theo artık esir olarak yaşayacağı yeni hayatında bir utanç gibi taşıyacağı Kül Prensesi unvanıyla anılmaktadır. On yıl boyunca kendi sarayında tutsak hayatı yaşar. Kayzer ve sarayındakilerin acımasız tacizlerine ve aşağılamalarına maruz kalır. Eskiden olduğu kızı içine gömüp yeni dünyasında güçsüz bir prenses olarak hayatını sürdürür. Ta ki bir gece, Kayzer akla hayale gelmeyecek bir şey yapana kadar. Kül Prensesi on yıl boyunca ülkesinin nasıl yağmalandığını, halkının nasıl köleleştirildiğini görmüştür. Ama bu böyle bitmeyecektir.  YORUMUM: Öncelikle bu kitabı ilk kez Pegasusun tanıtım videosuyla görmüş, deli
Devamı

Suyun Üzerinde ve Derinlerinde

Resim
Hayatımın suyun üstünde yüzüyormuşum gibi hissettiğim bir döneminden geçiyorum. Sırtüstü uzanmışım, denizde hiç dalga yok ve gün batımının ışıltısı göz kapaklarıma vuruyor.  Durağan ama huzurluyum, dışarıda yoğun bir kalabalık ve gürültü varken içsel bir huzur arayışındayım da denilebilir. Sanki tüm o sesleri kapatmışım ve suyun derinlerine dalmışım, kulaklarımda o uğultu var fakat ben sadece yüzüyorum. Yıldızları izliyorum, hatta o kadar çok izledim ki bu yaz yıldızları sanki bana uygun ışıldıyorlarmış gibi geliyor artık. Kötü hissettiğimde bazen beni mutlu etmek için daha fazla oradalar, onlara bakıp gülümsüyorum ve ışıkları beni güvenilir bir arkadaşın kucaklaması gibi sarıveriyor.  Dışarıdaki kaosu, gürültüyü bırakmak da zor oluyor bazen... Fakat yine de deniyorum. Gürültü beni rahatsız ettiğinde de sırtüstü uzandığım denizde en derinlere dalıveriyorum. Nefesim yettiğince bu sefer de suyun içinde huzurluyum, belki 15 saniye kadar. İnsanı yaşamda tutacak 15 saniye kadar ama bu yüzde
Devamı