Hata - Elle Kennedy / Kitap Yorumu (Off-Campus #2)




 Hata • Elle Kennedy (Off-Campus #2)

Tür: Genç Yetişkin, Romantik

Goodreads Puanı: 4,10

Yayınevi: Yabancı Yayınları

Orijinal Adı: The Mistake


Hata Konusu:

Hokey takımından bu sefer John Logan’ın ve Briar üniversitesinde ilk senesi olan Grace Ivers’ın hikayesini okuyoruz bu kitapla. Logan’ın yanlış yurt odasının kapısını çalmasıyla bu ikili tanışıyor ve aralarında gel gitli, yanlış anlaşılmalar içeren ve hata dolu bir ilişki başlıyor💫

Hata Kitap Yorumu:
Serinin ilk kitabı Anlaşma'nın yorumu için tıktıkkkk

Öncelikle serinin ilk kitabı olan Anlaşma’ya aşık olmuştum ve onun etkisinden çıkamadan hemen bu kitaba geçtim. Yine ilk kitap kadar akıcıydı ama başta kurguda gözlerim hep Hannah ile Garrett’ı aradı(bu çift çok başka) Sonrasındaysa gelişen olaylarla Logan ve Grace bataklığına düşüverdim. İlk sayfalarda “vay be bunlar çok hızlılar” diye düşünürken bir olay sonrası her şey değişti. Grace başlangıçta daha çocuksu bir karakterken o olay sonrası ve bir zaman atlamasının ardından daha olgun olarak karşımıza çıkıyor ve ben o halini çok sevdim. Logansa daha çok ilişki isteyen ama bunun farkında olmayan kendi içinde çatışmaları olan bir karakterdi. Babası nedeniyle Logan’ın gelecek hayali bile kuramamasına çok üzüldüm. Hele bir sahne var ki gerçekten fenaydı. İkilinin ilişkisi çalkantılı olsa da onları okumaktan zevk aldım. Grace’in Logan için oluşturduğu liste çok iyiydi o kısımlarda baya güldüm. Çerezlik kafa dağıtan bir seri istiyorsanız bence gidin bu kitapları satın alın. Son olarak bu kitapta yetişkin içerik ilk kitaba göre bir tık fazlaydı bunu dikkate alarak almanızı öneririm.

PUANIM: 5/5

Off-Campus Serisi:

1) Anlaşma

2) Hata

2,5) All Wrapped Up for the Holidays

3) Hesaplaşma

3,5) The Incident

4) Hedef

5) The Legacy (Henüz çıkmadı)







Çokça kurumuş yaprak çıtırtısı, fazlaca çikolata parçacıkları, birazcık cadı süpürgesi ve azıcık da peri tozuyla harmanlandım. Instagram: rosyaninkutuphanesi

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

En sevdiğim renk...

Resim
Merhabalar :) Bu yazımı çokkkk önceden yazmıştım taslaklarda kalmasını istemediğimden de paylaşmaya karar verdim. Kim bilir belki üç yıl önce yazdığım kelimeler tam şu an başka birinin ruhuna dokunur ve belki de buna ihtiyacı vardır. <3 Sevgilerimle.  En sevdiğim renk...  Ben kimim? Bu soru uzun zamandır aklımın her bir köşesinde ufak adımlar atıyor ve artık dans etmeye başladı, böylece de yaşam alanımı işgal edip onu izlememe neden oldu. Şu sıralar sadece 'ben kimim' sorusunun harflerinin zihnimde dansını izliyorum, Hepimizin hayalleri var. Doğumumuzdan şu günümüze kadar bize hep ulaşmayı istediğimiz şeyleri süslememiz onu daha istenilir kılmamız öğretildi. Çocukken bir oyuncak ya da uzaktan kumandayla çalışan bir arabanın peşinde koştuk ve sonra ne yazık ki büyüdük. Hayallerimiz değişti... Önce iyi not almanın, diğerleri-aile, arkadaşlar belki de öğretmen- tarafından takdir edilmenin yolunda yürüdük .Ama bunlar kendi isteğimizle peşinde koştuğumuz bir oyuncak bebek yahut u
Devamı

Ait hissedememek

 Merhabalar! Umarım iyisinizdir ve her şey yolundadır. Bu biraz his yazısı olacak, son dönemde yaşadığım kendimle ilgili bir iç hesaplaşma da diyebiliriz.  Uzun zamandır kendimi hiçbir yere ait hissetmiyorum. İçimdeki bir parça kopup gitmiş gibi geliyor, bu parça da benim "aidiyet" duygumu da beraberinde götürmüş yerini kara deliğe bırakmış durumda. O parçayı doldurmaya çalışıyorum, hayatıma yeni insanları alıyorum ve orayı kapatmaya çalışıyorum. Hatta gerçekten duruma umutlu da yaklaşıyorum... Bazen bazı kişilerle, olaylarla, yenilikle tamamlanmış da hissediyorum. Ama işte sonra her şey tepetaklak oluyor, kara delik tüm parçaları yutuveriyor ve tüm sihir bozuluyor. Böylelikle ben bir parçası kayıp hatta o parça yerine içinde kara delik taşıyan, aidiyet duygusunu kaybetmiş, 23 yaşında bir genç kız oluveriyorum. Küçük tutkuların peşinden koşuyorum, belki o parçam bu sefer tamamlanır diye... Ama yok olmuyor. Hiçbir şekilde dışarıdan bulduğum bir parçayla orayı tamamlamam imkans
Devamı

İç Dökme (Çok da önemli olmayan bir yazıdır.)

 Açıkçası günlüğüme düzenli yazan birisiyim fakat burada birine karşı yazmak daha farklı geliyor ve bu sefer buraya yazmak istiyorum. Çünkü hastalanınca mızmız bir şımarığa dönüşüyorum ve kimsenin başını şişirmek istemem. Küçük bir nezle olmuşum sanırım, şu sıra salgın da var gibi görünüyor. Kolumu kıpırdatmak hatta klavyedeki tuşlara basmak bile zor geliyor. Boğazım cayır cayır yanıyor ve sürekli öksürüyorum ve tüm bunların hepsi bir gecede oldu. Doktor covidin kalktığını dile getirirken yine de şüpheye düşmemek elde değil; hele ki 10 gün boyunca evden kesinlikle çıkmamamı tembihlemesiyle bir tık gerildim. Ama önemli değil kendimle kalmayı, odamda takılmayı ve zihnimin derinliklerine dalmayı da bir başka seviyorum ben.  Ne demiştim ben başta? Evet, ailemin başını şişirip mızmızlanmamak için buraya yazıyorum. Çünkü bedensel olarak hassas bir yapım var ve acı eşiğim çok düşük. Burada yazmak güzel, karşımda gerçekten biri varmış ve beni anlıyormuş; dediklerimi gerçekten dinliyormuş gibi
Devamı